Voor hun buren lijken de O’Neals het perfecte, Amerikaanse gezin, en als het aan vrouwelijk gezinshoofd Eileen lag, hield ze dat ook zo. Uiteindelijk merkt Eileen dat niet-zo-perfect zijn tegelijk zowel bevrijdend als ontluisterend is. Tijdens deze nieuwe reis van zelfontdekking en een wat rommelig hoofdstuk in hun levens, houden de O’Neals niet langer de schijn op perfect te zijn en gaan normaal doen. Wat ze uit elkaar zou hebben kunnen trekken, brengt ze juist dichter bij elkaar.