Netflix: Top 10 horrorfilms die jou wakker houden 's nachts

1. The Ritual

The Ritual is de meest ondergewaardeerde film op deze lijst. Hij lijkt op het eerste gezicht geen bijster origineel concept te bieden: een groep vrienden raakt verdwaald in een Scandinavisch bos, waarna ze langzamerhand beseffen dat daar gevaarlijke bovennatuurlijke krachten actief zijn. Dus, in principe The Blair Witch Project, maar dan in Scandinavië. Echter, The Ritual krijgt het keer op keer voor elkaar om deze herkenbare basis met nieuw leven in te blazen. De toenemende paranoia van de vrienden en de interne spanningen waar hun groep onder dreigt te bezwijken worden geloofwaardig neergezet. Maar naast dat psychologische aspect worden de personages bedreigd door krachten die telkens voor ontzettend effectieve, verontrustende scènes zorgen. De succesvolle uitvoering van beide elementen maakt het zonde dat The Ritual nog weinig erkenning heeft gekregen. Dat is nu eenmaal het nadeel van Netflix: door de omvang van het aanbod raakt er wel eens wat moois begraven.

2. Annihilation

Toen Annihilation werd vertoond aan een testpubliek concludeerde de studio dat hij “te complex” zou zijn voor de gemiddelde kijker. Daarom werd de wereldwijde bioscooprelease uiteindelijk gecanceld, waarna de film buiten de Verenigde Staten uitsluitend op Netflix verscheen. Dat is doodzonde, aangezien de film het visueel gezien verdient om op een groot scherm bekeken te worden. Dit neemt niet weg dat Annihilation hoe dan ook geweldig is. Het verhaal, dat draait om een team wetenschappers dat een mysterieus terrein genaamd “The Shimmer” betreedt , kan beschreven worden als een desoriënterende neerwaartse spiraal. En hoewel Annihilation meestal eerder wordt omschreven als een science-fiction thriller dan als een horrorfilm, past de film zeker in beide categorieën.

3. Verónica

Vóór release werd Véronica opgehyped als de engste horrorfilm ooit gemaakt. Verónica is dat zeer zeker niet (REC en REC2 van dezelfde regisseur zijn zelfs een stuk enger). Dat maakt de film nogal teleurstellend, maar het blijft natuurlijk oneerlijk om de kwaliteit van een film te meten aan de hand van de onrealistische verwachtingen die de marketing-campagne schepte. Het plot, dat draait om een van die vervelende Ouija-borden, is helaas niet erg origineel. Gelukkig weet de regisseur de relatieve rompslomp van het plot af en toe op te lichten met innovatieve momenten en technieken. Die stijlvolle momenten voelen af en toe benadeeld door het feit dat ze verankerd liggen in cliché’s, maar desondanks maken ze het geheel de moeite waard. Als de gemiddelde alledaagse horrorfilm zo goed zou zijn als Verónica, dan zou het genre er heel goed aan toe zijn.

4. Gerald’s Game

Gerald’s Game is een film die ongeveer gelijktijdig met It: Chapter One de huidige Stephen King-renaissance inluidde. Na die twee succesvolle adaptaties hebben studio’s nu massaal besloten dat Kings verhalen weer cool zijn. Daardoor kunnen we nu naast It: Chapter Two een overvloed adaptaties verwachten, waarvan de helft misschien daadwerkelijk goed wordt. Verwacht de komende jaren nieuwe versies van Pet Semetary, Firestarter en Tommyknockers, en de The Shining-sequel Doctor Sleep. Die laatste film zal net als Gerald’s Game geregisseerd worden door Mike Flanagan, die met Gerald’s Game aantoonde dat hij de bizarre en angstaanjagende elementen van Stephen King verhalen goed met elkaar weet te combineren. Gerald’s Game vertelt het verhaal van Jessie, meesterlijk gespeeld door Carla Gugino, die na het plotselinge overlijden van haar man vastgeketend zit aan een bed. Vervolgens raakt ze overtuigd dat zich er een aanwezigheid in de kamer bevindt. Dat klinkt misschien doodeng, dat is het grotendeels ook, maar de charme en/of zwakte van Stephen King verhalen ligt af en toe ook wel bij de onverwachte en vreemde elementen. Of je het bizarre einde van deze film zult waarderen is een kwestie van smaak. Desalniettemin maakt de zenuwslopende reis naar dat einde de film sowieso de moeite waard. Hoe dan ook zal je Gerald’s Game niet gauw vergeten.

5. It Comes at Night

Net als Verónica heeft It Comes at Night geleden onder foute verwachtingen. Trailers voor de film wekken de illusie dat je te maken zal krijgen met een post-apocalyptisch zombie-drama. In werkelijkheid is de dreiging die het verhaal voortstuwt wat minder concreet. It Comes at Night is op de eerste plaats namelijk een psychologisch familiedrama over een gezin dat tot het uiterste wordt gedreven door beklemmende en angstaanjagende omstandigheden. Het is een film die vooral berust op paranoia en atmosfeer, niet zozeer op gore, jumpscares of monsters. Wat mij betreft een echte aanrader, een sfeervol meesterwerkje, maar het is wijs om van tevoren je verwachtingen bij te stellen.

6. You’re Next

Adam Wingards You’re Next is een gemene film, maar heeft daarnaast ook een hoop lol met zichzelf. Het verhaal draait om een rijk gezin dat samenkomt voor het jubileum van hun ouders. Dat feestje krijgt helaas wat ongenodigde bezoekers, een aantal meedogenloze gemaskerde moordenaars waarvan de motieven gaandeweg duidelijk worden. You’re Next zit op zich al goed genoeg in elkaar als slasher, maar wordt daarnaast vooral naar een hoger niveau getild door een extreem duister gevoel voor humor. Door dat aspect wordt een potentieel clichématige film verrijkt met een unieke persoonlijkheid, die vooral tot uitdrukking komt bij het fantastische hoofdpersonage.

7. Don’t Breathe

Fede Alvarez is een naam die de komende jaren regelmatig zal opduiken. Na zijn debuut met de remake Evil Dead kwam hij met de originele film Don’t Breathe. Die werd zo goed ontvangen, dat Alvarez nu niet alleen The Girl in the Spider’s Web, maar ook de controversiële en langverwachte Labyrinth-sequel aan zijn cv zal toevoegen. Waarschijnlijk heb je al wat gehoord over de basale opzet van Don’t Breathe: een stel jonge inbrekers betreedt het huis van een blinde veteraan, denkende dat het een makkelijke klus zal zijn. Die man blijkt vervolgens prima in staat om terug te vechten. Waar je hopelijk niet over hebt gehoord, is de verontrustende twist die ervoor zorgt dat het verhaal een radicale koerswijzing maakt. Die zal ik hier dan ook niet verklappen, maar het is belangrijk om te weten dat Don’t Breathe een aantal gore en nare verrassingen in petto heeft.

8. Super Dark Times

Dit is eigenlijk vals spelen, want Super Dark Times is officieel gezien geen horror. De film maakt de belofte van zijn titel wel waar en biedt een extreem duister coming-of-age verhaal met zowel horror- als psychologische thrillerelementen. Tel daarbij op dat de film net als Don’t Breathe een onverwachte twist bevat die het geheel in een ander daglicht stelt, en je hebt een film die meer dan de moeite waard is. Het verhaal draait om een groep tienerjongens die per ongeluk een moord plegen met een samurai-zwaard, waarna ze moeten kampen met schuldgevoelens en paranoia. Dat is helaas alles wat er gezegd kan worden zonder te veel weg te geven. Super Dark Times is duister, verrassend en bovenal een volkomen unieke film die eigenlijk nergens mee vergeleken kan worden.

9. Insidious

De Insidious-reeks kabbelde dit jaar nog rustig voort met een vierde deel, Insidious: The Last Key. En hoewel scenarioschrijver Leigh Wannel verrassend genoeg de leiding nam bij alle vier films, beschikte slechts Insidious en Insidious: Chapter 2 over de talenten van regisseur James Wan. Die naam komt je misschien wel bekend voor, want hij regisseerde ook nog eens beide The Conjuring films, die bij menig mens berucht zijn. En terecht, want James Wan heeft de meest zenuwslopende haunted house-horror van dit decennium te bieden. Het kenmerkende verschil tussen Insidious en The Conjuring, ondanks de gedeelde regisseur, is dat Insidious niet bang is om volkomen over-de-top te zijn. De geestenwereld en demonen van Insidious doen dan ook niet zozeer denken aan de zware, duistere films in het The Conjuring-universum, maar eerder aan de naarste gedeeltes van Twin Peaks, gemixt met een goedkoop spookhuis op een Walibi Fright Night. Begrijp wel goed dat dit Insidious niet minder eng maakt, maar wel een stuk gestoorder. De eerste film introcuceert je aan een aantal hartaanval-verwekkende jumpscares, een van de engste geesten die je ooit in een film zal tegenkomen, en een onverwacht einde dat je zal blijven achtervolgen. Althans, tot je Chapter 2 kijkt.

10. 47 Meters Down

Deze film draait om twee zussen die gedurende een vakantie in Mexico vast komen te zitten in een kooi, die zich een bepaald aantal meters onder het zee-oppervlakte bevindt. Wat volgt is een opvallend goed gefilmd overlevingsverhaal dat zich bijzonder genoeg compleet onderwater afspeelt. Gelukkig maar, want de scènes aan het oppervlakte zijn dan weer relatief pijnlijk en afgezaagd. In de aankomende sequel (die gelukkig niet 48 Meters Down heet, maar 47 Meters Down: Chapter 2) escaleert de situatie overigens van twee meisjes in een kooi naar vijf backpackers in een gezonken stad. Dat klinkt dus nu al als een pareltje.

***

Dit artikel verscheen eerder in aangepaste versie bij onze collega's van IGN Benelux.