'Met weinig woorden schept Keegan licht in het donker, elke zin is perfect.' Hilary Mantel
Een klein meisje wordt naar pleegouders gestuurd op een boerderij op het platteland, ze weet niet waarom. In het huis van deze familie vindt ze een warmte en genegenheid die ze nooit eerder heeft meegemaakt, en onder hun hoede bloeit ze langzaam op. Maar dan ontdekt ze waarom haar ouders haar hebben weggestuurd en realiseert ze zich hoe kwetsbaar deze idylle is.
'De ogenschijnlijke eenvoud van Keegans stijl, de wijze waarop ze meer suggereert dan expliciet benoemt en haar focus op het leven in zuidelijk Ierland roepen herinneringen op aan Dubliners van James Joyce. In literatuur van dusdanig hoge kwaliteit is een rustig, saai bestaan even meeslepend als een crisissituatie.' the Times
Over Dit soort kleinigheden schreef de pers:
'Een grootse novelle, tijdloos, ingetogen en prachtig geschreven door een schrijfster met een piekfijn inlevingsvermogen en een bedrieglijk eenvoudige stijl. Een klassiek verhaal om te koesteren [...] Een machtig verhaal over hoop.' Trouw
'Een ogenschijnlijk eenvoudig verhaal. ****' NRC
'Indrukwekkend. ****' de Volkskrant