Het juk van de schijn is Eveline Kubbenga’s persoonlijke verslag van een jeugd die van buiten glansde, maar van binnen werd getekend door angst, vernedering en voortdurende onveiligheid.
In een wereld waarin uiterlijk vertoon belangrijker was dan het welzijn van een kind, leerde zij al vroeg dat stilte soms de enige manier is om te overleven.
Wat voor buitenstaanders leek op geluk en welstand, was in werkelijkheid een decor waaronder een kind werd klein gehouden. Als jongvolwassene begon de echte strijd: loskomen uit het opgelegde plaatje en een eigen identiteit veroveren.
Met nuchtere scherpte en soms rauwe ironie beschrijft Kubbenga niet alleen haar jeugd, maar ook de hypocrisie van de samenleving waarin ze volwassen werd: een land dat prat gaat op tolerantie, maar vrouwen, moslims en afwijkenden met een dubbele moraal bejegent. Een land dat ‘respect’ verwart met rituelen, en vrijheid met het recht om anderen normen op te leggen.
‘Als ik mijn jeugd heb overleefd, overleef ik de rest ook wel,’ werd haar stille motto: een belofte aan het kind dat doorzette, dwars door alles heen.