10 jaar terug doodde hij mijn zoon. Vandaag trouw ik met hem…

Tien jaar geleden werd mijn lieve zoon Jesse vermoord en ons perfecte gezin verwoest. Mijn sterke, knappe jongen, zo vol leven, werd een herinnering, een foto die ik overal met me meedroeg.

Maar vandaag ligt het geluk weer binnen handbereik. Mijn asblonde haar is in pijpenkrullen gekruld. Zorgvuldig geplaatste witte bloemen omlijsten mijn gezicht. De kleine, simpele kapel is opgefleurd met wit satijn en er liggen kleine rode hartjes op het tafeltje waar ik straks met mijn nieuwe man het register zal tekenen.

De man die mijn zoon heeft vermoord.

Mijn vrienden en familie kunnen het niet begrijpen. Mijn buren fluisteren op straat als ik langsloop. Hoe kan ik van een man als Tom houden?

Ze kennen me eigenlijk helemaal niet...