De weg van Willem ziet er eenzaam uit, zonder zijn vrouw aan zijn zijde. Treurig wandelt hij richting de bank waar ze steeds een pauze namen. Plots merkt Willem een onbekende zitten op het bankje. Het lijkt een jongen te zijn, verdwaald en verdrietig. Op een merkwaardige manier praat Willem met hem over boeken en het leven. Ze lijken iets gemeen te hebben met elkaar. De weg van Willem zag er eenzaam uit, alsook die van de jongen, maar iets gaf hen terug hoop om die eenzaam te veranderen in hoop.