In Claudia geniet ervan! verdiept Mia Graf zich in de broze grens tussen trouw en begeerte, spel en overgave. Haar verhalen verkennen de verborgen lagen van verlangen – waar liefde niet ophoudt bij aanraking, maar begint in de gedachten die niemand durft uit te spreken. In een zinderende, intieme stijl schrijft Graf over moderne vrouwen die zichzelf hervinden in het spanningsveld tussen schuld, vrijheid en lichamelijk ontwaken. Geen plat vermaak, maar een dans van psychologie en zinnen, van tederheid en pure honger naar leven. In het titelverhaal dobbert Claudia met haar man op een luxejacht in de Caraïben, omringd door wind, zout en onbekende verlangens. De dagen worden warmer, de grenzen vager. De echo van een nacht vol overgave hangt nog in de lucht wanneer de zon opkomt en het ritme van de zee opnieuw de maat slaat voor wat volgt — een verleiding die geen weg terug kent. Ze draaide zich in haar slaap, haar huid nog vochtig van de hitte, haar haar verward van de nacht. De lucht rook naar zout en zweet en iets onuitsprekelijks — iets van haar. Ik keek hoe het licht over haar rug gleed, hoe ze langzaam haar hoofd ophief, en even dacht ik dat ze iets ging zeggen. Maar ze glimlachte alleen, loom, alsof ze wist wat ik dacht. Toen strekte ze zich uit, het water ruiste achter de deur, en haar stem — half droom, half belofte — fluisterde: “Ik hoop dat dat mijn man is.” Mia Graf schrijft met een ontwapenende eerlijkheid over de momenten waarop verlangen alles herschrijft wat we dachten te weten over liefde. Want soms is genot niet wat ons verleidt — maar wat ons onvermijdelijk verandert.