De slechtste Netflix kerstfilm ooit staat verrassend op de eerste plek

De Netflix-hitlijsten blijven verrassen. Deze week staat de film My Secret Santa onverwacht op de eerste plaats in de Nederlandse Netflix Top 10. Ondanks gemengde – en vaak ronduit kritische – reacties van kijkers en recensenten, weet de romantische kerstfilm massaal publiek te trekken. Volgens Netflix is My Secret Santa inmiddels meer dan 18 miljoen keer bekeken, en dat is genoeg om de film naar de absolute koppositie te stuwen.

Op papier lijkt My Secret Santa een klassiek succesrecept te volgen: een lichte romantische verhaallijn, een kerstsetting, voorspelbare personages en een happy end dat je al na tien minuten ziet aankomen. Toch blijkt juist die formule voor veel kijkers niet voldoende. Op sociale media en filmplatforms wordt de film omschreven als “vlak”, “clichématig” en “inhoudsloos”. De acteerprestaties worden wisselend ontvangen en het script biedt weinig verrassingen.

Toch staat de film, ondanks deze kritiek, stevig op nummer 1. Hoe is dat te verklaren? Volgens media-experts speelt timing een grote rol. In de aanloop naar de feestdagen zijn veel kijkers op zoek naar laagdrempelige, ontspannen content. Films waarbij je niet actief hoeft na te denken, doen het in deze periode traditioneel goed. My Secret Santa past perfect in dat plaatje: eenvoudig, herkenbaar en ideaal om op de achtergrond aan te zetten.

Daarnaast helpt het Netflix-algoritme een handje mee. Zodra een film snel veel wordt aangeklikt, wordt deze prominenter weergegeven op de startpagina. Dat zorgt voor een sneeuwbaleffect: hoe meer mensen kijken, hoe vaker de film wordt aanbevolen, en hoe hoger hij stijgt in de ranglijst. De ruim 18 miljoen views laten zien hoe krachtig dat mechanisme is, zelfs wanneer de kwaliteit ter discussie staat.

Het succes van My Secret Santa roept daarmee een bredere vraag op: zegt een nummer 1-positie op Netflix nog iets over kwaliteit, of vooral over kijkgedrag en marketing? Voorlopig lijkt het antwoord duidelijk. My Secret Santa bewijst dat een film niet per se goed hoeft te zijn om enorm populair te worden. Soms is “goed genoeg” al voldoende om de top te bereiken.